سفارش تبلیغ
صبا ویژن

har an che az del barayad

ارهاص

    نظر

ماه زبام فلک امد- به رخ دفتر شعرم نشست             

       دست و قلم لرزه گرفت ، صبر دلم را شکست

حال دگرگون من و این قلم ، وای به حال دلم                

     من چه کنم با چنین ،لرزه ی دست و قلم

ماه زمن خسته تر ودل پریش ،در پی  افکار خویش         

      چنگ زند پرتوش  ،  بر جگر ریش ریش

دست چو اغاز نوشتن نمود، تاب و توانش نبود              

     چشم سخنگوی تن  ، غصه ی جانش نبود

راوی این قصه من ،کوچک این انجمن                        

       حرف بزرگی به دل ، درد عظیمی به تن

سیل دمام دم گرفت ، ارض و سما در شگفت        

      شور به جان ِ ملک و جن و انس ، اهل قلم  تا خرِفت

ولوله در شعر شد ، معجزه در بِئر شد                 

                  مُهر بِطالت به هر ، ساحره و سحر شد

لمس نمود اسمان نور عجیب زمین                     

                ماه خجالت کشید ،از فورانی چنین

خیل پری صورتان ،هلهله  زن کف زنان                

              دست زنان، با شعف ، سوی زمین شادمان

دلبر زیبا رخی  پای به دنیا نهاد                         

                     میمنت مقدمش قامت بت ها فتاد

آتش آتشکده ی پارس خموشی گزید            

                   آنکه به ده قرن پیش  آمده بودش  پدید

وحشت و ترسی فتاد بر شب آشفتگان        

                             شاهِ انوشیرَوان  - همره او کاهنان

پنج و نُهی کنگره از قامت کسری فتاد                

                    بر رخ ایوان مداین  ، چه شکافی نهاد

یاد برفت عالمان ،علم عر ب را زِیاد                    

                  تا که ز گل درفتاد ، رایحه در دست باد

آمده طفلی چو ماه ،نور تر از نورِ نور                      

                 راهنمایی به راه ، نقطه ی ختم عبور

ماه فرو مانده در روشنی صورتش                  

                       جن و ملک غبطه بر ، قلب نکو سیرتش

آدم باب البشر ، شیفته ی این بشر                

                      سجده کند بر رخش از سر شب تا سحر

وز رخ تابنده اش ، نور به سینا رسید         

                            ریگ سماوه  نگر ، وصلت دریا رسید

رحمت حق جملگی  شد به جهان آشکار                

                  راه بشر روشن و شاخ نبوت به بار

آنکه نبی بوده است پیشتر از مصطفی                    

            فخر کند بر چنین ، ناجی شمس الضحی

زنده به دیدار او خضر فرخ پی بود                          

             در همه دنیا چو او  بنده ی حق ،کِی بود

(ای که مرا خوانده ای ،راه نشانم بده)         

                      روشنی از نور خود بر دل و جانم بده

دلبر شیرین لقا!  حامل لطف خدا !              

                      لطف نما چون تو من ثانیه ای در صلا

یار نکو نام ما ! آیینه ی حق نما  !               

                   بین به ره مانده ام  ، کن تو مرا هم صدا

سقف ندارد دل عاشق دیوانه ات               

                          راه بده ساقیا ، سائل این خانه ات

تاکه بشر زنده است ، نور تو تابنده است          

                 نام تو ذکر همه، ساکن و جنبنده است

پ ن 

1 - ارهاص به معنی معجزات قبل و و بعد و زمان تولد پیامبران است 

2- ابتدای ابیات شعر رو اگه پشت سر هم قرار بدید یه جمله بدست میاد در خصوص حضرت رسول خدا (ص)

                                                                        

 

 


بیاد پدر

    نظر

به مناسبت دهمین سالگرد هجرتش 


دلم پر می کِشد سوی مزارت 

که شوید از رُخت گرد و غبارت

دلم بی تاب دیدار تو گشته 

که آساید پدر! یکدم کنارت 

تو رفتی بعد تو آواره گشتم 

فلک برده چراغم را به غارت 

بیا که خانه بی تو سوت و کور است 

بیا و روشنی ده این عمارت 

تو که رفتی دگر شادی ندیدم

همه فصلش خزان - باغِ بهارت

فغان از دست این گردان ِ گردون 

به بالِ هجرتی کرده سوارت

پدر بی تو حقیر و زار و خارم 

شب و روزم دچار ِ ، این حقارت

اسیری مانده اینجا زار و تنها 

بیا پایان بده بر این اسارت

در این ده سال هجران که نبودی

دو صد ماتم رسید بر طفل زارت

خوشا آنان که با تو همنشینند

خوشا میخانه و آن می گسارت 

دعا کن روز هجران شام گردد

شوم همسایه ، بابا همجوارت

روحت شاد